Het gaat dan ook om heel onbetamelijke dingen
Er zwerfde eens een hond tussen oude stenen
het arme beestje had steeds honger en zweren
Het dier had al zo veel slagen gekregen welzeker twee
het vond wel steeds zijn bord gevuld tot zijn tevree
Het droomde van niet meer dan zijn hondehok
Gevuld met teven en geen katten voor zijn blok.
Zoals het de beste vriend betaamt stond hij klaar
Klaar niet voor gelik maar met stijf haar
Hij dacht niet aan een been te kwijlen
of heel zalig elders te verwijlen
Hij dacht niet aan de verre duinen of zegening
maar hij zette zich schrap voor de vernieuwing
De roep klonk al van in de oudheid en zo groot
maar was nog nooit door een hond gehoord
Hij dacht enkel hoe groot zijn kracht droeg.
Hij verachte de katten, mussen en kroeg.
Hij was de vernieuwing, de reddende hond
leefde zo vol vrees dat het droop in zijn kont
Maar dan kwam de grote boze duivel storen
deze booswicht was met geen blaf te bekoren
Een baksteen volstond niet voor zijn hart
en zijn woorden klonken toch zo hard
Er was geen respect voor het blaffen en banden.
geen bang gevoel voor de klauwen en witte tanden.
Men kroop niet weg voor de meute gieren
en begon niet te beven voor het tieren.
Men kon er niet lang om klagen en treuren
het verhaal moest nu eenmaal zo gebeuren
Het hondje is pijnlijk de pijp uit gegaan.
het mocht zelfs niet naar de hemel gaan
Het was zo bang van de duivel en zijn ras
maar die bandiet heeft er voor gepast
maar die bandiet heeft er voor gepast
Het hondje is overleden van angst en ellende
Het werd toch zo belaagd door de bende
En toen het ten grave werd gedragen
En toen het ten grave werd gedragen
danste men tot het einde der dagen
want de wereld was er beter op geworden
zonder al zijn gegooi met borden.
Kinderen konden weer buiten spelen
en men hoorde ze wel wenen
Maar dat was maar voor de schijn
Om zich voor te doen als dat zwijn
Want er was geen hond meer
En niemand kreeg er een zweer
omdat men danste op de fluit
want het honds-verhaal was uit
en men hoorde ze wel wenen
Maar dat was maar voor de schijn
Om zich voor te doen als dat zwijn
Want er was geen hond meer
En niemand kreeg er een zweer
omdat men danste op de fluit
want het honds-verhaal was uit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten