We leven in een tijd van beeldschermen en ander gadgets die lief naar ons lachen en waar we uren mee kunnen spreken. En net zoals de mens al duizenden jaren doet denken we dat het wel allemaal lief tegen ons zal zijn als we er lief tegen spreken. We voelen ons zo veilig als we een beeld van vrede naast een beeld van liefde en zelf na en beeld van oorlog.
Maar er was ooit eens een domme naïeve jongen. Hij maakte en vertroetelde beelden maar hij geloofde er net in. Vreselijk, ongehoord en tegen alle goede zeden in.
En toen kwam men met taart, of ze lekker was weet ik niet. Maar ze was voor het beste beeld.
En toen beging hij de vreselijke misdaad om heel die heiligheid op 1 na ineen te slaan.
En verklaarde hij dat die beelden elkaar hadden geslagen om de taart.
Zijn geweld en leugen werd ontmaskerd en zoals nog altijd was men verontwaardig over dit extremisme.
Het oude verhaal wilt dat de wanpleger nu zelf vertrok en zelfs een goddelijke stem hoorde bevelen.
Als voorbeeld voor vele anderen was er 1 jong meisje dat hem niet liet zitten en mee wegtrok.
Nu valt te betwijfelen wie wat beval en men zou zich kunnen houden aan de beelden van gezag tot strijder.
Maar verborgen die beelden niet de werkelijke grote schat? Zou er niet iets anders bestaan waar als men er maar lief tegen is en dan alles beter wordt. Niet zoiets als oude beelden waarmee men ten oorlog trekt maar dat nieuwe maar toch zo oude beeld van de jonge vrouw die alles beter maakt. Maar nee dat kan niet, dat zou niet zo neutraal zijn als een beeld.
Het zou even ondenkbaar zijn als onze specialisten van aanzien gaan verwijten dat ze alles kunnen delen en verdelen, dat men kan tellen hoeveel zandkorrels er waren tot het aantal sterren. Maar dat ze gewoonweg niet in staat zijn tot die zware daden als om mensen geven, een gewoon kind leven schenken, een traan wegvegen en eens zalven waar men pijn heeft. Ondenkbaar toch dat men zo onneutraal kan spreken of zelfs maar denken
Het zou neerkomen op beweren dat de mens in zijn schoonste vorm is geschapen en hij verworden is tot het laagste der laagste. Een regenworm zou nog op hem schijten. En helemaal om te lachen men zou kunnen denken dat men goed moet doen, hard moet werken en daar nog voldoening van zou hebben. Gewoonweg te belachelijk, de gek van 1506 zag al dat dat gruwelijk was.
Wat zeg je een mens als doel op zich behandelen en niet als middel. Kom nu welke dwaas gaat zo iets verzinnen? Straks gaat men nog beweren dat schermen niet praten en microfoons niets zien. Of men zo gestoord word dat men gaat denken dat er moordenaars, dieven en, hoe bedenkt men het, drugshandelaars in een gevangenis zitten.
Maar weer moet ik betuigen zo'n krankzinnige nader te staan,
dan de half-gelovers.
Ik beklaag die man, maar ik begryp hem.
Ik veracht de ellendigen die met hun vroom gewawel hem hebben gek gemaakt,
zonder -- let wel! -- ooit hun eigen kinderen de hals af te snyden.
Multatuli Idee 208
En nog altijd heeft dat beeld honger maar waarom zou je het kapot trappen als de taart zo lekker is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten