Pagina's

Grijze neutraliteit, laat ons niet goddelijk zijn.


Men preekt volop tot een bekering tot het neutraal zijn. De ijver en het fanatisme dat erbij hoort maakt dat het zeker in religieuze termen kan bekeken worden. Maar wat is dat nu eigenlijk?

Eigen aan een dergelijke religieuze zeg maar sektarische bekeringsdrang is dat het tegelijkertijd onduidelijk is wat woorden betekenen maar dat er ook op die onduidelijkheid een hele wereld wordt gebouwd. Het ongekende woord niet verheerlijken en aanbidden komt dan gelijk te staan aan een aanval op de gehele wereld. En de meeste mensen gaan geen oorlog der werelden beginnen om een woord dat men niet kent. Maar als die oorlog niet gevoerd wordt om dat woord zit men met een oorlog in een veel later stadium. Deze werking is al veelvuldig toegepast en heeft de grote nachtmerries van de 20e eeuw veroorzaakt als nazisme en stalinisme. Deze maakte zelfs geen geheim van die werking en maken een duidelijk onderscheid tussen eerst propaganda waar men het heilige woord promoot en dan de rest wat de grote waanzin wordt.

Om te beginnen is neutraliteit zeker een toestand. Het wordt wel gebruik in termen van methodiek als neutraal handelen maar uit de voorwaarden blijkt duidelijk dat dit impliceert dat men iets moet zijn een Neutraal Iemand. Dit is met hoofdletters want die Neutraal Iemand is Goddelijk. Goddelijk om diverse redenen als oplossing voor alle kwaad, bekomen van alle wijsheid en alwetendheid en vooral alomvatend. Zeker ook een belangrijk punt is het omgekeerde enkel God kan neutraal zijn maar dat belet de mens niet om zichzelf God te wanen.

Welk beeld heeft deze religie dan van God? Om dat te antwoorden moeten we de heiligheid van neutraliteit breken en het terugbrengen tot aardse begrippen. Let wel dit is heiligschennis maar enkel op die manier kan men deze heiligheid en vooral haar toepassing begrijpen. Zoals het een goddelijke eigenschap betaamt is dit een drie-eenheid, het eene heilige heeft 3 verschijningen, ondeelbaar maar toch verschillend.

De eerste is het alomvattende waar men de goddelijkheid duidelijk in terugvind. Deze neutraliteit vorm wordt geregeld samen met begrippen als democratie, volk en cultuur gebruikt. Neutraliteit is dan wat iedereen is en iedereen bevredigt. Dit kan natuurlijk enkel door de Godheid bereikt worden. Enkel als God kan men claimen alles te zijn. Als mens willen we natuurlijk ook God zijn of daarop lijken en doen dit door ons Goddelijk te maken met eerst een groep te creëren die we als God alles laten zijn en dan onszelf als die groep te beschouwen. Cruciaal is hierbij de groep enerzijds als universeel moeten kunnen beschouwen en anderzijds specifiek genoeg om Ons als de Groep te zien.

Bijvoorbeeld een veel gebruikte vorm is vandaag Cultuur, dat is gewoonweg alles wat de mensheid is maar ook bruikbaar als Onze en uiteindelijk is de Cultuur nog enkel de enkelvoudige mens die dan God geworden is. Andere vormen van dezelfde waan zijn zaken als Volk en Beschaving, terwijl Ras er een oude variant van is. Zoals al uit het vb blijkt is die omvattendheid een zelfbedrog. We kunnen niet eens alles weten laat staan alles zijn. Hoe meer we vorderen in kennis van het bestaan hoe meer we merken dat we veel niet weten of zelfs kunnen weten. En als we het niet eens weten kan men het ook niet zijn.

De tweede vorm is juist het omgekeerde, ipv alles te zijn wordt de Neutraliteit het niets. Een neutraal iemand is dan iemand die compleet los staat van de werkelijkheid of er de ondergrond van vormt. Het neemt geen standpunt in in een conflict want het is geen partij erin maar de neutrale partij. Dit lijkt veel minder destructief als een wereld dominantie in het vorige. Men is dienstig, staat iedereen te beschikking en is vooral niets. Er is toch zeker niets mis met dienstig?

Toch wel, want wat stelt nu een dienstbaarheid voor als die niets is? Echte dienstbaarheid is wel iets dat beschikbaar is en de mens of mensheid vooruit helpt. Als ze echter niets is kan en doet ze ook niets dan middelen op gebruiken. Dan enige mogelijke dienst van niets is een opzuigen van het bestaande en het vernietigen van een wereld van bestaan van iets. Het is een goedkoop excuus om niets te zijn om het echte goddelijke na te bootsen. Als God of hoger wezen kan men zichzelf wegcijferen en ten dienste stellen van wat een nood heeft. Dit is ook wat helden steeds doen, ze kunnen en/of zijn iets meer, dat kan alles zijn, en offeren zichzelf om de mens in nood te redden. Zeker heldhaftig mooi maar dan moet men wel iets meer kunnen doen en vooral de moed hebben om dat te doen. En dat is dus zeker niet niets zijn.

En de derde vorm is het gemiddelde. De neutraliteit is dan wat het nulpunt is, het evenwicht tussen goed en kwaad. In tegenstelling tot de vorige 2 is dit niet expliciet het uiterste van niets of alles maar het gemiddelde tussen niets en alles. Een probleem ermee is dat veel zaken niet grijs kunnen zijn maar wel degelijk zwart wit zo niet in kleur zijn. Er is geen gemiddelde tussen aan of uit. Men kan een toestand tussen aan en uit verzinnen maar die is niet stabiel en enkel in overgang zo het al bestaat.

Er is bv. geen neutraliteit in seksueel geweld. Wat zou immers het gemiddelde zijn tussen een kus van liefde en iemand doodkloppen en vierendelen uit seksuele frustratie  Men zou al met heel slecht rekenen dan wat schelden en vernederen tot gemiddelde kunnen maken. En dat zou al een verkrachting van de wiskunde zijn want het echte gemiddelde is heel wat bloederiger. Maar zelfs met die gebroken wiskunde wat heeft men dan de mens aangedaan? Al lijkt het minder goddelijk deze neutraliteit is dat zeker ook, want als nulpunt is men automatisch ook het centrum van alles. Men is daarmee het centrum van het heelal. Alles draait en werkt rond het Ik, de Grote Neutrale, zon, maan en sterren zelfs.

Neutraliteit is dus een begrip dat goddelijk alle aspecten van het bestaan bestrijkt. En dat bestaan is zeker niet zo slecht maar het stinkt als een graf als men er een God van meent te zijn. En dat betekent dat men vooral de ander oplegt om zich als God of ten dienste van de Ik-God te gedragen. Een ander gedrag is ketters en moet bestreden worden als het grote kwaad. En deze strijd voert men dan tot in alle waanzin in het bed van zijn eigen kinderen, die men niet offert daar zijn ze toch te lief voor, en hun godheid alle perversie in neutraliteit omvat.

Behoed ons in naam van God als men het niet om die kinderen wilt doen van een Neutraliteit te zijn. Die afgod heeft al te veel mannen doodgetrapt, vrouwen verkracht en wat hij met kinderen deed willen we niet eens meer vernoemen. Het woord is heilig en het is zelfs erger dan cijfers vervalsen als men letters verwijderd maar maak het woord neutraliteit toch maar grijzig en denkt liever eens objectief. Doet zoals een echte held en vergeet je eigen belangen en speel eens met een kind ipv het te misbruiken. Dat kind zal je meer verering geven dan je ooit als andere godheid zal krijgen. En zelfs als het kind der duivels je dat niet zou geven kan je nog lachen ipv klagend zeuren.


Wie at de taart op?


We leven in een tijd van beeldschermen en ander gadgets die lief naar ons lachen en waar we uren mee kunnen spreken. En net zoals de mens al duizenden jaren doet denken we dat het wel allemaal lief tegen ons zal zijn als we er lief tegen spreken. We voelen ons zo veilig als we een beeld van vrede naast een beeld van liefde en zelf na en beeld van oorlog.

Maar er was ooit eens een domme naïeve jongen. Hij maakte en vertroetelde beelden maar hij geloofde er net in. Vreselijk, ongehoord en tegen alle goede zeden in.
En toen kwam men met taart, of ze lekker was weet ik niet. Maar ze was voor het beste beeld.

En toen beging hij de vreselijke misdaad om heel die heiligheid op 1 na ineen te slaan.
En verklaarde hij dat die beelden elkaar hadden geslagen om de taart.
Zijn geweld en leugen werd ontmaskerd en zoals nog altijd was men verontwaardig over dit extremisme.

Het oude verhaal wilt dat de wanpleger nu zelf vertrok en zelfs een goddelijke stem hoorde bevelen.
Als voorbeeld voor vele anderen was er 1 jong meisje dat hem niet liet zitten en mee wegtrok.
Nu valt te betwijfelen wie wat beval en men zou zich kunnen houden aan de beelden van gezag tot strijder.
Maar verborgen die beelden niet de werkelijke grote schat? Zou er niet iets anders bestaan waar als men er maar lief tegen is en dan alles beter wordt. Niet zoiets als oude beelden waarmee men ten oorlog trekt maar dat nieuwe maar toch zo oude beeld van de jonge vrouw die alles beter maakt. Maar nee dat kan niet, dat zou niet zo neutraal zijn als een beeld.

Het zou even ondenkbaar zijn als onze specialisten van aanzien gaan verwijten dat ze alles kunnen delen en verdelen, dat men kan tellen hoeveel zandkorrels er waren tot het aantal sterren. Maar dat ze gewoonweg niet in staat zijn tot die zware daden als om mensen geven, een gewoon kind leven schenken, een traan wegvegen en eens zalven waar men pijn heeft. Ondenkbaar toch dat men zo onneutraal kan spreken of zelfs maar denken

Het zou neerkomen op beweren dat de mens in zijn schoonste vorm is geschapen en hij verworden is tot het laagste der laagste. Een regenworm zou nog op hem schijten. En helemaal om te lachen men zou kunnen denken dat men goed moet doen, hard moet werken en daar nog voldoening van zou hebben. Gewoonweg te belachelijk, de gek van 1506 zag al dat dat gruwelijk was.


Wat zeg je een mens als doel op zich behandelen en niet als middel. Kom nu welke dwaas gaat zo iets verzinnen? Straks gaat men nog beweren dat schermen niet praten en microfoons niets zien. Of men zo gestoord 
word dat men gaat denken dat er moordenaars, dieven en, hoe bedenkt men het, drugshandelaars in een gevangenis zitten.

Maar weer moet ik betuigen zo'n krankzinnige nader te staan,
dan de half-gelovers.
Ik beklaag die man, maar ik begryp hem.
Ik veracht de ellendigen die met hun vroom gewawel hem hebben gek gemaakt,
zonder  -- let wel! --  ooit hun eigen kinderen de hals af te snyden.
Multatuli Idee 208 



En nog altijd heeft dat beeld honger maar waarom zou je het kapot trappen als de taart zo lekker is?